✳️ Q: Examine how the Qutub Shahi rulers laid the foundations for the emergence of composite culture in Golconda. Elucidate with specific examples.
👉 కుతుబ్ షాహీ పాలకులు గోల్కొండలో మిశ్రమ సంస్కృతి అభివృద్ధికి పునాదులు ఎలా వేసారో విశదీకరించండి. ఉదాహరణలతో వివరించండి.
📝 1000 Words Answer (English)
🔶 Introduction:
The Qutb Shahi dynasty (1518–1687) ruled Golconda (present-day Telangana and Andhra Pradesh region) for nearly 170 years. They played a crucial role in developing a composite culture that fused Persian, Telugu, Deccani, and Islamic elements. This cultural synthesis contributed to the distinctive identity of the Deccan.
🔷 I. Background of Qutb Shahis:
- Founded by Sultan Quli Qutb-ul-Mulk, a Turko-Persian noble from Iran.
- Ruled from Golconda, later shifted capital to Hyderabad (1591) under Muhammad Quli Qutb Shah.
- Though Islamic rulers, they adopted many local traditions and fostered harmony between communities.
🔷 II. Promotion of Composite Culture:
1. Language and Literature:
- Encouraged Telugu, Persian, and Dakhni Urdu literature.
- Muhammad Quli Qutb Shah was the first Indian ruler to write poetry in Urdu, Telugu, and Persian.
- Court poets included Telugu poets like Addanki Gangadhara Kavi.
2. Architecture:
- Fusion of Persian-Islamic and local Kakatiya styles.
- Examples:
- Charminar – Indo-Islamic with Hindu motifs.
- Golconda Fort – Massive fortification with Deccan vernacular design.
- Qutb Shahi Tombs – Persian domes with Indian carvings.
3. Religious Tolerance:
- Patronized both Hindu temples and Islamic institutions.
- Grants to Hindu temples like Vemulawada and Yadadri.
- Employed Hindus in administration and army.
4. Art and Music:
- Development of Deccani painting school blending Persian and South Indian art.
- Patronage to Carnatic and Hindustani music.
- Integration of local folk traditions.
5. Social Harmony:
- Royal marriages with local nobility.
- Hindu and Muslim festivals celebrated in courts.
- Markets and urban planning allowed mixed populations to thrive.
🔷 III. Impact on Telangana Culture:
- Laid foundation for Hyderabadi Tehzeeb.
- Golconda became a melting pot of languages, cuisines, and customs.
- Inspired future rulers like Asaf Jahis (Nizams) to continue the composite legacy.
✅ Conclusion:
The Qutb Shahi rulers were pioneers in shaping a shared, inclusive, and composite culture in the Deccan. Their policies of religious tolerance, artistic patronage, and linguistic inclusiveness built a vibrant society where different communities coexisted peacefully. Golconda remains a shining example of cultural syncretism in Indian history.
🧠 Memory Technique – “LAMAS”
- L – Language fusion (Telugu, Persian, Dakhni)
- A – Architecture (Charminar, Fort, Tombs)
- M – Music & art (Deccani painting, folk traditions)
- A – Administration with Hindus
- S – Social harmony (marriages, festivals)
📝 200 Words Summary (English):
The Qutb Shahi rulers of Golconda laid the foundation for a composite culture by integrating Persian, Telugu, and Deccani elements into administration, arts, and daily life. They promoted multilingual literature, including Telugu and Persian. Muhammad Quli Qutb Shah himself wrote in three languages.
Their architectural marvels like Charminar and Golconda Fort displayed Indo-Islamic and local influences. They practiced religious tolerance, supporting both Islamic and Hindu institutions. Hindus were appointed to key roles in the army and court.
Qutb Shahis encouraged Deccani painting, classical and folk music, and social integration through inter-religious harmony. Markets and towns were inclusive, and cultural events were celebrated across faiths.
This laid the roots for Telangana’s unique Hyderabadi culture, later continued by the Nizams. Golconda’s composite identity stands as a historic model of unity in diversity.
📝 తెలుగులో 1000 పదాల సమాధానం:
🔶 పరిచయం:
కుతుబ్ షాహీ పాలకులు (1518–1687) దాదాపు 170 సంవత్సరాల పాటు గోల్కొండను పాలించారు. వీరు మిశ్రమ సంస్కృతికి బలమైన పునాదులు వేసారు. పర్షియన్, తెలుగు, దక్కని ఉర్దూ, హిందూ సంప్రదాయాలను కలగలిపి ఒక ప్రత్యేకమైన తెలంగాణ సంస్కృతిని నిర్మించారు.
🔷 I. కుతుబ్ షాహీల నేపథ్యం:
- వ్యవస్థాపకుడు: సుల్తాన్ కులీ కుతుబ్-ఉల్-ముల్క్, ఇరాన్‌కి చెందిన పర్షియన్ ప్రముఖుడు.
- రాజధాని: మొదట గోల్కొండ, తర్వాత హైదరాబాద్ (1591).
- య虽్లాక్ రాజులు అయినా, దేశీయ సంప్రదాయాలను గౌరవించారు.
🔷 II. మిశ్రమ సంస్కృతి అభివృద్ధికి చేసిన 기ృషి:
1. భాషా–సాహిత్యం:
- తెలుగు, ఉర్దూ, పర్షియన్ భాషలకు రాజాశ్రయం.
- ముహమ్మద్ కులీ కుతుబ్ షా తానే స్వయంగా మూడు భాషల్లో కవిత్వం రాశారు.
- అడ్డంకి గంగాధర కవి వంటి తెలుగు కవులను ఆదరించారు.
2. వాస్తు శిల్పం:
- పర్షియన్ + కాకతీయ శైలి సమ్మేళనం.
- ఉదాహరణలు:
- చార్మినార్
- గోల్కొండ కోట
- కుతుబ్ షాహీ సమాధులు
3. మత సహిష్ణుత్వం:
- హిందూ దేవాలయాలకు విరాళాలు – వేములవాడ, యాదాద్రి.
- హిందువులను అధికార, సైన్యంలో నియమించడం.
- మత పండుగలు కలిసి జరుపుకోవడం.
4. కళలు, సంగీతం:
- దక్కని చిత్రకళా శైలి అభివృద్ధి.
- హిందుస్తానీ, కర్ణాటక సంగీతానికి ప్రోత్సాహం.
- జానపద కళలు ప్రోత్సహించారు.
5. సామాజిక ఐక్యత:
- మతాంతర వివాహాలు,
- మిశ్రమ జాతుల నివాస పట్టణాలు.
- ఉత్సవాలు, సంప్రదాయాలు కలగలిపి జరిగేవి.
🔷 III. తెలంగాణపై ప్రభావం:
- హైదరాబాద్ తహజీబ్కి మూలాలు.
- భాష, ఆహారం, కళలలో మిశ్రమత.
- తర్వాతి నిజాం పాలన కూడా ఇదే దారిలో సాగింది.
✅ ముగింపు:
కుతుబ్ షాహీలు మత, భాషా, కళ, సామాజిక సమన్వయానికి పునాది వేసారు. వారి పాలనలో ఒకదానితో ఒకటి కలిసిన సంస్కృతి అభివృద్ధి చెందింది. ఇది తెలంగాణ సంస్కృతి యొక్క మూలసౌందర్యంగా నిలిచింది.
🧠 తెలుగులో మెమొరీ టెక్నిక్ – “భా–శి–మ–ధ–సా”
- భా – భాషలు (తెలుగు, ఉర్దూ, పర్షియన్)
- శి – శిల్పకళ (చార్మినార్, కోట)
- మ – మతసామరస్యం (దేవాలయాలకి దానం)
- ధ – ధ్వని కళలు (చిత్రకళ, సంగీతం)
- సా – సామాజిక ఐక్యత (మారేజ్, మార్కెట్లు)
📝 200 పదాల సంక్షిప్త సమాధానం (తెలుగులో):
కుతుబ్ షాహీ పాలకులు గోల్కొండలో మిశ్రమ సంస్కృతి అభివృద్ధికి దోహదపడ్డారు. వీరు తెలుగు, ఉర్దూ, పర్షియన్ భాషలకు మద్దతిచ్చారు. ముహమ్మద్ కులీ కుతుబ్ షా స్వయంగా మూడు భాషల్లో కవిత్వం రాశారు.
వారు నిర్మించిన చార్మినార్, గోల్కొండ కోట, సమాధులు వాస్తుశిల్పాల్లో పర్షియన్–హిందూ శైలుల మేళవింపు కనిపిస్తుంది. హిందూ దేవాలయాలకు విరాళాలు ఇచ్చి మత సామరస్యాన్ని ప్రోత్సహించారు.
దక్కని చిత్రకళ, సంగీతం, జానపద కళలను ప్రోత్సహించారు. హిందూ–ముస్లిం అధికారులు కలిసి పనిచేయడం, ప్రజలు కలిసి పండుగలు జరుపుకోవడం జరుగేది. ఇది హైదరాబాద్ తహజీబ్కి మూలంగా మారింది.
Deep
## The Qutub Shahi Crucible: Forging Composite Culture in Golconda
The Qutub Shahi dynasty (1518-1687), ruling the vibrant kingdom of Golconda (later centered in Hyderabad), stands as a remarkable architect of composite culture in the Deccan. Arriving as Persianate Shia Muslims, they didn't impose a monolithic identity but consciously nurtured an environment where Deccani, Persian, Turkic, and indigenous Telugu Hindu traditions interacted, blended, and flourished. This deliberate policy of inclusivity and patronage laid the indispensable foundation for the unique Deccani syncretism that characterized Golconda and later Hyderabad. Here's an examination of how they achieved this, with specific examples:
**1. Religious Syncretism and Patronage:**
* **Beyond Sectarianism:** While Shia themselves, the Qutub Shahis adopted a policy of remarkable religious tolerance. They patronized Sunni institutions, Hindu temples, and Sufi shrines, creating a climate of coexistence.
* **Patronage of Hindu Temples:** Sultan Ibrahim Quli Qutub Shah (1550-1580) earned the title *"Malkibhirama"* (Lord Rama of Kings) in Telugu literature for his extensive patronage. He rebuilt the Sitarambagh temple in the fort complex and granted large *inam* (tax-free) lands to major temples like Tirupati, Srisailam, and Draksharama. Sultan Muhammad Quli Qutub Shah (1580-1612) continued this, building the famous Jagannath Temple in the new city of Hyderabad near his palace.
* **Sufi Patronage & Integration:** Sufism, particularly the Chishti order, was actively patronized. The dargah of Hazrat Syed Shah Raju Qattal Hussaini, the spiritual guide of Sultan Ibrahim, became a major center attracting devotees of all faiths. Sultan Muhammad Quli built the grand Mecca Masjid (completed later) incorporating elements designed to evoke reverence across communities.
* **Shared Sacred Spaces:** The construction of the Badshahi Ashurkhana (mourning hall for Muharram) by Muhammad Quli in Hyderabad incorporated intricate stucco work and motifs that resonated with both Shia devotional aesthetics and local Deccani artistic traditions, creating a space of shared artistic heritage.
**2. Linguistic Synthesis and Literary Flourishing:**
* **Rise of Deccani Urdu:** The Qutub Shahi court became the primary cradle for the development of Deccani Urdu (Dakhini). This language, emerging as the lingua franca, blended Persian administrative and literary vocabulary with the grammar, syntax, and expressive idioms of local Telugu and Marathi dialects. It became the language of administration, poetry, and daily interaction across communities.
* **Patronage of Telugu:** While Persian remained important for administration and high culture, the Qutub Shahis, especially Ibrahim and Muhammad Quli, were ardent patrons of Telugu literature. Ibrahim commissioned the translation of the Persian epic *"Haft Paikar"* into Telugu as *"Sapta Sati"* by Addanki Gangadhar Kavi. He also patronized Kandukuri Rudra Kavi, who wrote the *"Nirankusopakhyanamu"*, dedicating it to the Sultan. Muhammad Quli himself was a prolific poet in Persian and Deccani Urdu, but his court actively nurtured Telugu poets.
* **Multilingual Administration:** Royal farmans (decrees) were often issued in multiple languages – Persian, Telugu, and sometimes Marathi – ensuring accessibility and demonstrating respect for local linguistic traditions. This administrative multilingualism was a powerful symbol of integration.
* **Sultan Muhammad Quli's Poetry:** Muhammad Quli's own Deccani Urdu poetry (compiled in *Kulliyat-e-Quli Qutub Shah*) is replete with imagery drawn from the local landscape, Telugu folk traditions, and Hindu mythology (references to Saraswati, Krishna, Holi), seamlessly blending Persian poetic forms with Deccani sensibility.
**3. Architectural Fusion:**
* **Indo-Persian Synthesis:** Qutub Shahi architecture is the most visible and enduring testament to their composite vision. They fused Persianate forms (arches, domes, minarets, spacious gardens) with distinct Deccani elements (bold stonework, intricate stucco ornamentation, bracket supports, temple-inspired finials).
* **Char Minar:** The iconic symbol of Hyderabad, built by Muhammad Quli (1591), exemplifies this. While its four grand arches and minarets are quintessentially Persianate in concept, the stucco floral medallions, intricate plasterwork patterns, and the overall robust masonry technique are deeply rooted in Deccani and local Telugu craftsmanship traditions. Its location at the city's heart symbolized the confluence of cultures.
* **Qutub Shahi Tombs:** The royal necropolis showcases this synthesis beautifully. The large domes and arches are Persian, but the elaborate stucco decorations featuring lotus motifs, chains, and intricate geometric patterns, along with the use of black basalt and granite, reflect strong local influences. The overall layout resembles Hindu temple complexes.
* **Golconda Fort Enhancements:** Additions to Golconda Fort under the Qutub Shahis incorporated Persian gateways alongside complex water systems and temples within its walls, reflecting the integrated life of the kingdom.
**4. Administrative and Social Integration:**
* **Inclusive Nobility & Military:** The Qutub Shahi nobility and military were remarkably cosmopolitan. It included Persians, Turks, Arabs, Abyssinians, Rajputs, Marathas, and Telugu Hindus. Prominent Hindu families (like the Murthy Jammas) held high administrative positions (diwans, military commanders). This social mixing at the elite level fostered daily interaction and cultural exchange.
* **Revenue Systems:** The administration adapted existing Kakatiya and Bahmani revenue systems, incorporating local Telugu terms and practices, rather than imposing a completely alien structure. Hindu *deshmukhs* and *deshpandes* (revenue officials) continued to play vital roles.
* **Festivals & Public Life:** Hindu festivals like Diwali and Holi were celebrated with public participation, sometimes even receiving patronage from the court. Muharram processions became major public events involving people of various faiths, contributing to a shared civic culture in the new city of Hyderabad founded by Muhammad Quli.
**5. Artistic and Cultural Patronage:**
* **Music and Dance:** The Qutub Shahi courts were renowned centers for music. Sultan Abdullah Qutub Shah (1626-1672) was a particular connoisseur. Carnatic music flourished alongside Persian and Deccani forms. Telugu padams (lyrics) were set to music and performed. Dance forms like Perini (a warrior dance) received patronage.
* **Deccani Painting:** While influenced by Persian miniatures, a distinct Deccani school emerged under their patronage, characterized by bolder colors, more robust figures, and incorporation of local landscapes and costumes.
* **Crafts and Textiles:** The famous Deccani Kalamkari textile art flourished, often depicting syncretic themes blending Persian motifs with Indian narratives. Bidriware also reached new heights under their patronage.
**Conclusion:**
The Qutub Shahi rulers were not passive observers but active architects of Golconda's composite culture. Through deliberate policies of religious tolerance, active patronage of multiple languages (especially Telugu alongside Persian and Deccani Urdu), the creation of a multilingual administration, the fostering of a diverse nobility, and the commissioning of architecture and art that consciously blended Persianate forms with indigenous Deccani and Telugu aesthetics and techniques, they created a unique socio-cultural ecosystem. This environment allowed for mutual influence, adaptation, and the emergence of a shared Deccani identity that transcended narrow religious or ethnic boundaries. Examples like Ibrahim's temple grants, Muhammad Quli's Urdu poetry infused with Telugu imagery, the architectural synthesis of the Char Minar and Qutub Shahi Tombs, and the multilingual farmans stand as enduring testaments to their foundational role. The syncretic culture they nurtured became the bedrock of Hyderabad's identity for centuries, proving that diversity, when actively embraced and celebrated by the state, can be a source of immense strength and rich cultural heritage.
---
**తెలుగులో సారాంశం (Summary in Telugu):**
**గోల్కొండలో మిశ్రమ సంస్కృతికి కుతుబ్ షాహీ పాలకుల పునాది:**
కుతుబ్ షాహీ పాలకులు (1518-1687) గోల్కొండ (తర్వాత హైదరాబాద్) సామ్రాజ్యంలో మిశ్రమ సంస్కృతి ఏర్పడడానికి కీలక పాత్ర పోషించారు. పర్షియన్ షియా ముస్లిం పాలకులుగా వచ్చినప్పటికీ, వారు ఒకేలాటి సంస్కృతిని రూపొందించలేదు. బదులుగా, డెక్కనీ, పర్షియన్, టర్కిష్ మరియు స్థానిక తెలుగు హిందూ సంప్రదాయాలు కలిసి మెలిసి అభివృద్ధి చెందే వాతావరణాన్ని సృజించారు. వారి సమన్వయ విధానం ఈ క్రింది విధాలుగా కనిపిస్తుంది:
1. **మత సహనం మరియు పోషణ:**
* షియా మతస్థులైనప్పటికీ, సున్నీ సంస్థలు, హిందూ దేవాలయాలు, సూఫీ దర్గాలను సక్రియంగా పోషించారు. (ఉదా: ఇబ్రహీం కుతుబ్ షా "మల్కిభీరమ" గా ప్రసిద్ధి, తిరుపతి, శ్రీశైలం వంటి దేవాలయాలకు ఇనాం భూములు ఇవ్వడం; ముహమ్మద్ కులీ కుతుబ్ షా హైదరాబాద్లో జగన్నాథ దేవాలయం నిర్మించడం).
* సూఫీ సాధువులను (హజరత్ షా రాజు) గౌరవించి, వారి దర్గాలు అన్ని మతాల వారిని ఆకర్షించే కేంద్రాలుగా మారాయి.
* బాద్షాహీ ఆషూర్ఖానా (ముహర్రం మందిరం) లాంటి నిర్మాణాలలో షియా భక్తి భావనకు అనుగుణంగా ఉండేలా స్థానిక కళా శైలులను ఉపయోగించారు.
2. **భాషా సంగమం మరియు సాహిత్య పోషణ:**
* **డెక్కనీ ఉర్దు పుట్టుక:** కుతుబ్ షాహీ దర్బారు డెక్కనీ ఉర్దు (దఖనీ) అభివృద్ధికి ప్రధాన కేంద్రం. పర్షియన్ పదజాలం, వ్యాకరణాన్ని స్థానిక తెలుగు, మరాఠీ మాండలికాలతో కలిపి ఈ కొత్త సాహిత్య, పరిపాలనా భాష రూపొందింది.
* **తెలుగు సాహిత్య పోషణ:** ఇబ్రహీం & ముహమ్మద్ కులీ కుతుబ్ షా తెలుగు కవులను విపులంగా పోషించారు. (ఉదా: ఇబ్రహీం పర్షియన్ హఫ్త్ పైకర్ కావ్యాన్ని గంగాధర కవి ద్వారా "సప్త సతి"గా తెలుగులోకి అనువదించించడం; రుద్రకవి పోషణ). ముహమ్మద్ కులీ కుతుబ్ షా స్వయంగా ఉర్దులో కవితలు రాస్తూ, తన కవితలలో తెలుగు పదాలను, హిందూ పురాణ ప్రస్తావనలను (సరస్వతి, కృష్ణుడు, హోళీ) ఉపయోగించారు.
* **బహుభాషా పరిపాలన:** రాజకీయ ఫర్మాన్లు (ఆదేశాలు) పర్షియన్, తెలుగు, మరియు కొన్నిసార్లు మరాఠీ భాషలలో జారీ చేయబడ్డాయి, అందుబాటు మరియు సమ్మానాన్ని సూచిస్తాయి.
3. **వాస్తు కళా సమన్వయం:**
* **ఇండో-పర్షియన్ శైలి:** కుతుబ్ షాహీ వాస్తుశిల్పం వారి మిశ్రమ దృక్పథానికి స్పష్టమైన నిదర్శనం. పర్షియన్ మూలాలు (గుమ్మటాలు, మినార్లు, తోటలు)ను డెక్కనీ మూలాలు (గట్టి రాతి పని, సున్నపు పలకల అలంకారాలు, బ్రాకెట్లు, దేవాలయాలను పోలిన శిఖరాలు)తో కలిపారు.
* **చార్మినార్:** హైదరాబాద్ గుర్తుగా నిలిచిన ఈ భవనాన్ని (1591) ముహమ్మద్ కులీ నిర్మించాడు. నాలుగు గొప్ప మహాకమానాలు, మినార్లు పర్షియన్ శైలిలో ఉంటే, సున్నపు పని పువ్వుల మధ్యచిత్రాలు, సూక్ష్మ ప్లాస్టర్ పని, గట్టి రాతి పని డెక్కనీ/తెలుగు శిల్పకళా శైలిని ప్రతిబింబిస్తాయి. నగరం మధ్యలో దీని నిర్మాణం సంస్కృతుల సంగమానికి సంకేతం.
* **కుతుబ్ షాహీ సమాధులు:** ఈ సమాధులలో పెద్ద గుమ్మటాలు, కమానులు పర్షియన్ శైలిలో ఉంటే, తామరపువ్వు నమూనాలు, గొలుసులు, జ్యామితీయ నమూనాలు వంటి సున్నపు పని అలంకరణలు, నల్ల శిలల వాడకం స్థానిక ప్రభావాన్ని చూపుతాయి. ఇవి హిందూ దేవాలయ ప్రాంగణాలను పోలి ఉంటాయి.
4. **పరిపాలనా మరియు సామాజిక ఐక్యత:**
* **సమగ్ర అధికార వర్గం:** కుతుబ్ షాహీ నవాబులు మరియు సైన్యం విభిన్న సంస్కృతుల వారితో నిండి ఉండేది - పర్షియన్లు, టర్కులు, అరబ్బులు, అబిసీనియన్లు, రజపుత్రులు, మరాఠాలు, తెలుగు హిందువులు. ముర్తిజామ్మ వంటి ప్రముఖ హిందూ కుటుంబాలు ఉన్నత పరిపాలనా, సైనిక పదవులను (దివాన్లు, సేనాధిపతులు) చేపట్టారు.
* **స్థానిక వ్యవస్థల అవలంబన:** వారు పూర్తిగా కొత్త పరిపాలనా వ్యవస్థను రూపొందించకుండా, ఇప్పటికే ఉన్న కాకతీయ, బహమనీ ఆదాయ వ్యవస్థలను అనుసరించారు, స్థానిక తెలుగు పదాలను, పద్ధతులను ఉపయోగించారు. హిందూ దేశముఖ్లు, దేశపాండ్లు (ఆదాయాధికారులు) కీలక పాత్రలు పోషించారు.
* **ఉత్సవాలు:** దీపావళి, హోళీ వంటి హిందూ పండుగలను ప్రజలు పాల్గొని జరుపుకున్నారు, కొన్నిసార్లు రాజసభ పోషణ కూడా ఉండేది. ముహర్రం జలుసులు అన్ని మతాల ప్రజలు పాల్గొన్న ప్రధాన ప్రజా కార్యక్రమాలుగా మారాయి, హైదరాబాద్లో ఉమ్మడి పౌర సంస్కృతికి దోహదపడ్డాయి.
5. **కళా పోషణ:**
* **సంగీతం, నృత్యం:** కుతుబ్ షాహీ దర్బార్లు సంగీతానికి ప్రసిద్ధి. కర్ణాటక సంగీతం పర్షియన్, డెక్కనీ శైలులతో పాటు అభివృద్ధి చెందింది. తెలుగు పదాలకు సంగీతం అమర్చబడింది. పెరిని (యోధుల నృత్యం) వంటి నృత్య రూపాలు పోషించబడ్డాయి.
* **డెక్కనీ చిత్రకళ:** పర్షియన్ సూక్ష్మచిత్రాల ప్రభావంతో పాటు, ప్రకాశవంతమైన రంగులు, దృఢమైన చిత్రీకరణ మరియు స్థానిక దృశ్యాలు, వేషధారణలను చిత్రించే ప్రత్యేక డెక్కనీ శైలి అభివృద్ధి చెందింది.
* **కళాత్మక హస్తకళలు:** ప్రసిద్ధ డెక్కనీ కలంకారి వస్త్ర కళ, పర్షియన్ నమూనాలను భారతీయ కథలతో కలిపి వర్ణించడంలో అభివృద్ధి చెందింది. బిద్రీ వర్క్ కూడా వారి పోషణలో అధిక శిఖరానికి చేరుకుంది.
**ముగింపు:**
కుతుబ్ షాహీ పాలకులు గోల్కొండ/హైదరాబాద్ మిశ్రమ సంస్కృతికి కేవలం సాక్షులే కాదు, దాని క్రియాశీలక నిర్మాతలు. మత సహనం, బహుభాషా పోషణ (ముఖ్యంగా తెలుగు), సమగ్ర పరిపాలనా వ్యవస్థ, విభిన్న సంస్కృతులకు చెందిన వారిని అధికార వర్గంలో చేర్చుకోవడం మరియు పర్షియన్, డెక్కనీ, తెలుగు మూలాలను కలిపిన వాస్తు కళ, కళలను ప్రోత్సహించడం ద్వారా, వారు ఒక ప్రత్యేకమైన డెక్కనీ సంస్కృతిని సృష్టించారు. ఇబ్రహీం దేవాలయ పోషణ, ముహమ్మద్ కులీ ఉర్దు కవిత్వంలో తెలుగు మూలాలు, చార్మినార్ మరియు సమాధుల వాస్తు కళా సమన్వయం, బహుభాషా ఫర్మాన్లు వంటి ఉదాహరణలు వారి కీలక పాత్రకు నిదర్శనాలు. వారు పునాది వేసిన ఈ మిశ్రమ సంస్కృతే హైదరాబాద్ గుర్తింపుకు శతాబ్దాలపాటు ఆధారంగా నిలిచింది, రాష్ట్రం విభిన్నతను సక్రియంగా ఆదరించి, జరుపుకుంటే అది ఎంతో బలం మరియు సంపన్న సంస్కృతికి మూలమవుతుందని నిరూపించింది.
No comments:
Post a Comment